Job 14

1 homo natus de muliere brevi vivens tempore repletus multis miseriis 2 quasi flos egreditur et conteritur et fugit velut umbra et numquam in eodem statu permanet 3 et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium 4 quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine nonne tu qui solus es 5 breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt 6 recede paululum ab eo ut quiescat donec optata veniat sicut mercennarii dies eius 7 lignum habet spem si praecisum fuerit rursum virescit et rami eius pullulant 8 si senuerit in terra radix eius et in pulvere emortuus fuerit truncus illius 9 ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi cum primum plantatum est 10 homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus ubi quaeso est 11 quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat 12 sic homo cum dormierit non resurget donec adteratur caelum non evigilabit nec consurget de somno suo 13 quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me ut abscondas me donec pertranseat furor tuus et constituas mihi tempus in quo recorderis mei 14 putasne mortuus homo rursum vivet cunctis diebus quibus nunc milito expecto donec veniat inmutatio mea 15 vocabis et ego respondebo tibi operi manuum tuarum porriges dexteram 16 tu quidem gressus meos dinumerasti sed parces peccatis meis 17 signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam 18 mons cadens defluet et saxum transfertur de loco suo 19 lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur et homines ergo similiter perdes 20 roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret inmutabis faciem eius et emittes eum 21 sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget 22 attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit